کد مطلب:295215 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108
فضیلت فاطمه ی زهرا در روز قیامت
فقال سلمان (لرسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله و سلم):
«یا مولای! سالتك باللَّه الا اخبرتنی بفضل فاطمة علیهاالسلام یوم القیامة؟ قال: فاقبل النبی صلی اللَّه علیه و آله و سلم ضاحكاً مستبشراً ثم قال: والذی نفسی بیده انها الجاریة التی تجوز فی عرصة القیامة علی ناقة... علیها هودج من نور، فیه جاریة انسیة حوریة «عزیزة»... جبرئیل عن یمینها و میكائیل عن شمالها و علی امامها و الحسن و الحسین و راءها واللَّه یكلاها و یحفظها، فیجوزون فی عرضة القیامة فاذا النداء من قبل اللَّه جل جلاله: معاشر الخلائق! غضّوا ابصاركم و نكسوا رووسكم، هذه فاطمة علیهاالسلام، بنت محمد نبیكم زوجة علی امامكم ام الحسن و الحسین، فتجوز الصراط و علیها ریطتان بیضاوان فاذا دخلت الجنة و نظرت الی ما أعدّ اللَّه لها من الكرامة، قرات «بسم اللَّه الرحمن الرحیم الحمدلِلَّه الذی اذهب عنّا الحزن انّ ربّنا لغفور شكور الّذی احلنا دار المقامة من فضله لایمسنا فیها نصب و لایمسنا فیها لغوب» قال: فیوحی اللَّه عزّوجل الیها یا فاطمة! سلینی اُعطك و تمنی علی أرضك فتقول: إلهی أنت المُنی و فوق المُنی أسالك ان لاتعذب محبّی و محبی عترتی بالنار فیوحی اللَّه الیها یا فاطمة! و عزتی و جلالیّ و ارتفاع مكانی! لقد آلیت علی نفسی من قبل ان اخلق السماوات و الارض بالفی عام ان لااعذب محبیك و محبی عترتك بالنّار.
... سلمان عرضه داشت: مولای من! تو را به خدا قسم می دهم، از مقام حضرت زهراء علیهاالسلام در روز قیامت، مرا آگاه كن. پیامبر اكرم صلی اللَّه علیه و آله و سلم خندان جلو آمدند، فرمودند: به خدایی كه جانم در دست اوست، فاطمه ی زهرا علیهاالسلام از عرصه ی قیامت عبور می كند، در حالی كه بر شتری نشسته است و بر آن شتر هودجی از نور است، داخل آن، بانویی (انسیه، حوراء، عزیزه) نشسته، جبرئیل در طرف راست و میكائیل در طرف چپ، امیرالمومنین علیه السلام پیشاپیش و حسنین پشت سر حضرت زهراء علیهاالسلام در حركتند. خداوند نیز آن حضرت را محافظت می كند. آنها از عرصه ی قیامت عبور می نمایند. ناگهان از طرف خداوند ندایی به گوش می رسد: ای مردم! چشمهایتان را ببندید، سرهایتان را به زیر اندازید، این، فاطمه، دختر حضرت محمد صلی اللَّه علیه و آله و سلم، پیامبر شما و همسر علی علیه السلام، امام شماست، مادر حسن و حسین است. پس حضرت فاطمه ی زهراء علیهاالسلام از پل صراط می گذرد. آنگاه كه داخل بهشت می شود و به آنچه خداوند برای او آماده كرده است نظر می افكند، می گوید: «بسم اللَّه الرحمن الرحیم الحمدللَّه الذی اذهب عنا الحزن ان ربنا لغفور شكور الذی احلنا دار المقامة من فضله لا یمسنا فیها نصب و لا یمسنا فیها لغوب» خداوند به او وحی می كند: «ای فاطمه! اگر از من درخواستی داری، بگو كه بر تو ارزانی خواهم داشت.» فاطمه علیهاالسلام عرض می كند: من تو را می خواهم، كه بالاترین درخواستم، در حضور تو بودن است. و درخواست دارم كه دوستانم و دوستان اهل بیتم را عذاب نكنی. خداوند وحی می فرستد: ای فاطمه! به عزت و جلالم، به مقام خداوندی خودم قسم! دو هزار سال پیش از آنكه زمین و آسمان را خلق كنم، بر خود عهد نمودم كه عاشقان تو و دوستان فرزندانت را عذاب نكنم [1] .
[1] بحارالانوار، ج 27، ص 139، ر 144 از كنز جامع الفوائد و تاويل الايات الظاهر معاً.